Ik ben me rotgeschrokken! We weten allemaal wel dat we op moeten letten als we een hond tegen komen tijdens onze training, maar we denken ook maar al te graag dat ons niets gebeurt. Mij is nu wel wat gebeurt, ik ben gebeten door een grote bouvier en eindigde mijn hardlooprondje bij de dokter. “Tijdens het hardlopen gebeten door een hond! Binnenkort schrijf ik een stukje over wondverzorging!” stuurde ik terwijl ik behandelt werd in een berichtje naar Rose. En nu – zo’n zes weken later – is het tijd voor mijn stukje over wondverzorging na een hondenbeet.
Het schijnt dus dat hardlopers sneller gebeten worden door honden dan andere weggebruikers. Dit komt doordat we een beweging maken die het instinct van honden prikkelt. We lijken op een prooi. Het is daarom altijd goed om extra op te letten als je een hond tegen komt tijdens je rondje en om – als ze achter je aan komen – te stoppen met rennen.
Maar zelfs dat is geen garantie… kwam ik achter. Ik was aan het hardlopen op mijn vaste rondje toen ik een bouvier naar me toe zag rennen. En helemaal niet vrolijk kwispelend alsof hij me wilde begroeten. Volgens mij zag hij me meer als prooi. Ik ben meteen gestopt met lopen, zodat zijn jachtinstinct niet verder geprikkeld zou worden, maar helaas mocht het niet baten. Hap! Deed het beest en ik schrok me rot. Ik voelde een scherpe pijn en trok midden op straat mijn broek naar beneden en stond oog in oog met een echte beet. Geschrokken kwam de eigenaar naar me toe en legde me uit dat ie-dat-anders-nooit-doet-hoor en vertelde me dat het een oude hond was die niet helemaal meer bij de les was.
Met mijn broek nog op mijn knieën, zette ik de gegevens van de eigenaar in mijn telefoon en heb de huisartsenpost gebeld. Daar kon ik nog niet meteen terecht, dus ben ik naar huis gegaan.
Tenzij je iets heel vreemds gedaan hebt ligt de schuldvraag meestal bij de eigenaar van de hond. Het gedrag van sommige honden is ongewenst en als een hardloper of fietser daar schade door heeft ligt de verantwoordelijkheid echt bij de eigenaar. Ik heb de gegevens van het baasje in mijn telefoon gezet. Want de eigenaar heeft de verantwoording voor de hond, maar ik voor mijn eigen lichaam en het is aan mij hoe goed ik mezelf verzorg na zo’n beet. Ik kon niet direct bij de huisarts terecht dus heb eerst thuis de wond goed uitgespoeld onder de douche. En hoewel het niet echt bloede, eigenlijk zou het beter zijn van wel, want dan bloeden ook de bacteriën uit de wond, heb ik het afgedekt met een gaasje.
Daarna heeft de huisarts de wond nog een keer schoon gemaakt. Hoewel het behoorlijke diepe wonden waren heeft ze niet gehecht, zodat de bacteriën er uit kunnen. Ik kreeg ook preventief een Antibioticakuur en een Tetanus injectie.
Verzorging hondenbeet.
De rest van de verzorging lag nu bij mij en je begrijpt dat ik dat – als schoonheidsspecialiste en fervent smeerder en liefhebster van crèmetjes dat grondig heb aangepakt. Ik had allemaal gaatjes in mijn been, van elke tand één. Zo’n hondenmond is niet de schoonste plek. En de wond had nauwelijks gebloed, dus ik heb hem zolang hij nog open was steeds behandeld met Betadine en Sterilon en afgedekt met een gaasje. Toch kwam er een ontsteking, niet al te erg, dus ik hoefde niet naar de dokter. Ik heb het korstje eraf geweekt zodat de viezigheid er uit kon. En weer behandeld met Betadine. Daarna ging het beter.
Omdat mijn hele been blauw werd, heb ik Arnicatabletjes ingenomen. Dit homeopathische middel verlicht kneuzingen en onderhuidse bloedingen zoals blauwe plekken. Op de plekken zelf heb ik Arnicazalf gesmeerd.
Nu zitten ze allemaal dicht. De plek is nu nog steeds gevoelig, blauwig en hard. Ik smeer twee keer per dag met Scar Retreat crème van Bergman en deze masseer ik dan stevig in. De littekencrème van VSM is ook goed. Het gaat ook vooral om de massage, zo stimuleer ik de doorbloeding en door de crème blijft de huid soepel. Siliconenpleisters geven de beste resultaten op verse littekens, wanneer ze zo snel mogelijk na de verwonding worden aangebracht. Deze zijn echter wel vrij kostbaar.
Toen ik op vakantie ging heb ik de huid extra goed beschermt tegen de zon. Littekens kunnen lelijk verkleuren door de zon en daardoor zichtbaarder blijven. Een donkere huid heeft ook vaak de neiging om minder mooi te herstellen en verdikte littekens aan te maken.
Hoewel ik eigenlijk wel had verwacht dat het wat sneller zou gaan, gaan de littekens volgens mij wel redelijk herstellen. Littekens zijn vaak na 2 tot 3 maanden op zijn lelijkst. Het kan wel een jaar duren voordat ze echt minder rood zijn en mooier worden.
Als ze echt lelijk blijven is het mogelijk om ze met bijvoorbeeld laser te behandelen.
Kunnen hardlopers een hondenbeet voorkomen?
Hoewel ik wel weer zo snel mogelijk ben gaan hardlopen, merk ik wel dat ik nu toch een beetje schrikkerig ben als ik een hond tegen kom en niet meer echt durf te blijven rennen, zelfs al zitten ze aan de lijn. Dit vind ik wel echt balen, want ik ben nog nooit bang geweest voor honden. En ik zou het zonde vinden als ik hierdoor niet meer ontspannen kan hardlopen. Op het moment vraag ik me twee dingen af. Natuurlijk hoe ik van mijn griezels af kan komen en weer ontspannen kan lopen en ten tweede wil ik weten hoe en of ik de beet had kunnen voorkomen. Het was een oude hond en misschien was hij wel een beetje dement, maar misschien deed ik ook iets wat niet zo slim was.
Over het algemeen schijnt het wel te helpen als je stopt met rennen, want dan stimuleer je de jachtmotivatie niet meer. Dat werkte wel toen er eerder al eens tijdens het hardlopen een Herdershond naar mijn arm greep. Deze pakte me wel vast maar beet niet door. Er zijn een aantal dingen waar we als hardlopers op kunnen letten als we een hond zien:
- rustiger bewegen, zodat we er niet uitzien als prooi of iets anders waar je als hond op wil jagen
- stil gaan staan en kijk om je heen voor de eigenaar
- laat je armen rustig hangen en kijk de hond niet aan. Dit is zo’n beetje de laatste kans die je hebt om te voorkomen dat een hond je bijt.
We hebben dus niet zoveel middelen om ons te beschermen en het is goed om te weten dat negen van de tien honden geen kwaad willen doen. Oplettendheid kan preventief werken. Veel lopers zijn zich bewust van wat er in een grote cirkel om ze heen gebeurd. Het is beter dat wij de hond spotten voordat zo’n dier ons ziet.
Voor mij is het nu zaak om weer ontspannen te gaan lopen en misschien is het een beetje suf, maar ik ben van slag. Ik ben echt geschrokken van die grote bouvier en daar baal ik van. Misschien kan ik in de voorlopig meetrainen met de Stoere Vrouwen Sporten hardloopgroep die elke donderdagavond traint. Dan ben ik tenminste niet alleen.
p.s. Meer weten over hondenbeten, hardlopers en leed? Op de site van onze vrienden van hrdlpn.nl las ik een discussie over dit onderwerp. Met veel reacties en tips van andere lopers.
En vergeet niet voorbereid te zijn, zorg dat je altijd genoeg ehbo spulletjes in huis hebt. Zoals de betadine, ik heb daar de druppel maar ook de shampoo van.
http://stoerevrouwensporten.nl/gezondheid-2/hondenbeet-bij-hardlopers/#comment-9725